Verwacht

Matroos Jan de Ouden heeft het voortouw binnengehaald en luistert naar de kopschroef van het met 1272 ton gevulde tankschip die in de schutkolk van de Prins Willem-Alexandersluis als een grommende hond klinkt. Annie Driessen-Postma zit in de stuurhut bij haar man en tuurt naar de nieuwe boogconstructie voor haar. Hoe lang is het geleden dat ze hier in deze sluis lagen? Ze kan zich het niet meer herinneren. Ze wil het zich niet meer herinneren. Maar de...

Vanaf zijn passantenplaats in de verenigingshaven op het Haveneiland kijkt hij peinzend naar het heiwerk voor het woongebouw ‘Het IJland’. Zijn, bij de Lidl gekochte verrekijker, helpt hem om het werk goed in de gaten te houden. Niet dat hij bang is voor ontdekking. Daarvoor was hij te goed voorbereid. Maar als professional wil hij elk toeval uitsluiten. Hij trekt een grijns als hij bedenkt dat heien mensenwerk is. Zijn werk is ook mensenwerk alleen net even anders...

De zichtbaar vermoeide man loopt met zijn fiets aan de hand over de smalle slingerende route over de diverse sluisdeuren van Nieuwendam naar de Sluisbuurt op het Zeeburgereiland. De man wacht geërgerd bij een van de sluiskolken op de pleziervaartuigen die binnenvaren. Hij leest de namen op de boten. De houtjes-touwtjes creativiteit daarin komt hem potsierlijk over. Zijn lichaam verstijfd. Hij voelt woede opkomen. Een woede die slecht valt te beteugelen...